شبانه

درختانی ديده ام

با پنجه های آويخته روشن

كه به جانب آب مي دوند.

آبی ديده ام

كه ايستاده است

به باغ برهنه لباس زمستانی می فروشد.

و دلی ديده ام از كاغذ

ليمويی بی هوش

كه روشن و خاموش می شد

و در تن من می تپيد

دلی كه تو را ديده بود ، آمده بودي

كاغذ را ورق مي زدی .

از شمس لنگرودی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: